Een Enorme inslagkrater Is Gedetecteerd Onder de Groenlandse ijskap

De locatie van de 19-mijl-brede (31 kilometer) inslagkrater in het noordwesten van Groenland.Afbeelding: Het natuurhistorisch Museum van Denemarken

Een ongewoon grote meteoriet krater van 19 kilometer breed is ontdekt onder een continentale ijskap in Groenland. Ongeveer de grootte van Parijs, het is nu onder de 25 grootste asteroïde kraters op Aarde.

Een ijzer-rijk asteroïde van bijna een kilometer breed (0.6 mijl) sloeg de Groenlandse ijs bedekte oppervlak op een bepaald punt tussen de 3 miljoen en 12.000 jaar geleden, volgens een nieuw onderzoek dat vandaag wordt gepubliceerd in de Wetenschap Vooruitgang.

Locatie van de Hiawatha inslagkrater.Beeld: Universiteit van Kansas

De impact zou hebben geworpen gruwelijke hoeveelheden waterdamp en vuil in de atmosfeer, terwijl het verzenden van torrents van smeltwater in de Noord-Atlantische oceaan—gebeurtenissen die waarschijnlijk aanleiding gaf tot wereldwijde afkoeling (een fenomeen dat soms aangeduid als een nucleaire of vulkanische winter). Na verloop van tijd, echter, het gapende gat werd verduisterd door een 1000-meter-hoge (3,200 meter) laag ijs, waar het bleef verborgen voor duizenden jaren.

Opvallend is dat de krater was toch toevallig ontdekt en het is nu de eerste grote krater ontdekt te worden onder een continentale ijskap.

“In 2015 ik was op zoek naar een nieuwe kaart van het fundament onder de ijskap van Groenland en ontdekte een grote cirkelvormige element in het kader van de Hiawatha gletsjer in het noordwesten van Groenland,” Nicolaj K. Larsen, co-auteur van de studie en een geoscientist aan de Universiteit van Aarhus, vertelde Gizmodo. “In andere woorden, het was een toeval dat de krater was ontdekt.”

Larsen, samen met zijn collega Kurt Kjaer van het natuurhistorisch Museum van Denemarken, onmiddellijk erkend dat hadden ze struikelde over iets speciaals, maar het werd al snel duidelijk dat de depressie zou moeilijk worden om te bevestigen als een overblijfsel van een oude asteroïde staking.

Kaart van de basis topografie onder de ijskap en het ijsvrije land rondom de Hiawatha inslagkrater.Afbeelding: Het natuurhistorisch Museum van Denemarken

De eerste stap was het analyseren van de antenne surveys genomen van Groenland, van 1997 tot en met 2014 door onderzoekers van de Universiteit van Kansas. Maar de gegevens van de resolutie van deze enquêtes “was niet voldoende”, aldus Larsen, dus een team is verzonden naar Groenland te verzamelen superior, met een hogere resolutie ice-radar gegevens van de Hiawatha gletsjer en het fundament onder. Dit werd bereikt in 2016 het gebruik van breedband-ground-penetrating radar (of in dit geval, ijs-penetrating radar), ontwikkeld aan de Universiteit van Kansas.

Dat gezegd hebbende, tekenen van de impact krater waren ook zichtbaar voor het blote oog.

“Je kunt zien dat de ronde structuur aan de rand van de ijskap, vooral tijdens het vliegen hoog genoeg,” John Paden, co-auteur van de studie en een ingenieur aan de Universiteit van Kansas, zei in een verklaring. “Voor het grootste deel van de krater is niet zichtbaar uit het vliegtuigraam. Het grappig is dat tot nu toe niemand er aan dacht, ‘Hé, wat is dat voor een halfronde hebben er?’ Van het vliegtuig is subtiel en moeilijk te zien, tenzij je al weet dat het er is. Aan de hand van satellietbeelden genomen op een lage stand van de zon hoek dat accentueert heuvels en valleien in de ijskap van de terrein—je kan echt zien dat de cirkel van de hele krater in deze beelden.”

Een illustratie van een vliegtuig met behulp van radar in kaart topografie onder de ijskap. Afbeelding: NASA

Naast de wetenschappers bezochten de rand van de gletsjer te verzamelen river monsters. Sommige van de mineralen die ze geanalyseerd tentoongesteld duidelijk kenmerken van een catastrofale impact, zoals geschokt quartz granen en andere effect-gerelateerde granen, zoals glas.

Sommige pre-glaciale-zenders waren te zien onder de ijskap op de site van de krater, die suggereert dat de ijskap van Groenland was reeds op haar plaats wanneer de asteroïde geraakt. De exacte timing van de asteroïde, strike, echter, is vrij vaag, met de onderzoekers zeggen dat het gebeurd is tussen 3 miljoen en 12.000 jaar geleden. Maar voorlopig bewijs suggereert dat het gebeurde vrij recent. De krater lijkt goed te worden bewaard gebleven—een verrassende observatie gegeven dat ijs is een krachtige erosieve kracht. De krater is waarschijnlijk vrij jong uit een geologisch perspectief.

“Het is juist dat de krater is niet goed gedateerd maar er is goed bewijs dat het geologisch jonge, dat is, het is gevormd in de laatste 2 tot 3 miljoen jaar, en de meest waarschijnlijke is zo jong als de laatste ijstijd [die eindigde rond 12.000 jaar geleden],” Larsen uitgelegd aan Gizmodo. “We zijn momenteel bezig met ideeën te komen over hoe de datum van de impact. Een idee is om door het ijs boren en krijgen gesteente monsters die kunnen worden gebruikt voor numerieke dating.”

Een voorbeeld van de topografische gegevens die worden gebruikt in de nieuwe studie. Beeld: Universiteit van Kansas

Ook het incident niet ernstig genoeg zijn, zodanig dat het bewijs van de impact moet aantoonbaar elders op de planeet. De impact waarschijnlijk geleid tot een global cooling evenement door het leveren van grote hoeveelheden vuil, stof en waterdamp in de atmosfeer, het blokkeren van inkomende zonnestraling. Op hetzelfde moment, het smelten van het ijs van de Groenlandse ijskap zou bereikt hebben, de Noord-Atlantische oceaan, veroorzaakt door een verzwakking of het afsluiten van de Noord-Atlantische stroom is de stroom die voorziet in west-en noord-Europa, met zijn relatief mild klimaat. Het bewijs van de impact moet dus bestaan binnen onze planeet van de stratigrafie, waardoor een meer precieze datering van de impact. Archeologen en antropologen zouden ook kunnen helpen in dit opzicht, om te zien of en wanneer de oude volkeren van de mens zijn beïnvloed door een asteroïde strike dateert uit deze periode.

De ontdekking van deze voorheen onbekende inslagkrater in Groenland is goed nieuws, zowel in termen van onze kennis over, en de toekomst van het wetenschappelijk werk, het is zeker inspireren. De bevestiging van het bestaan van deze krater is slechts de eerste stap—er is nu veel werk worden gedaan.

[Wetenschap Vooruitgang]

Deel Dit Verhaal


Date:

by