Asteroida COWEPC5 nie jest niebezpieczna i całkowicie spali się nad Jakucją – powiedział astronom

Asteroida, która we wtorek spadnie nad Jakucją, nie stanowi zagrożenia dla ludzkości, jest na tyle mała, że ​​nawet nie dotrze do powierzchni Ziemi, stwierdziła… RIA Novosti, 03.12.20242024-12-03T17: 552024-12-03T17:552024- 12-03T17:55sciencespace – ria naukaziemiaruska Akademia NaukRoskosmoshttps://cdnn21.img.ria.ru/images/07e8/0c/03/1987142341_0:0:602:339_1920x0_80_0_0_9310d0b4139af5eea99fab75bba51652.pngMOSKWA, 3 Grudzień – RIA Nowosti. Asteroida, która we wtorek spadnie nad Jakucją, nie stanowi zagrożenia dla ludzkości, jest na tyle mała, że ​​nie dotrze nawet do powierzchni Ziemi, Nikołaj Żeleznow, starszy pracownik naukowy w Instytucie Astronomii Stosowanej (IPA) Rosyjskiej Akademii Nauk, powiedział RIA Novosti. Już wcześniej pojawiały się doniesienia o potencjalnie niebezpiecznej asteroidzie COWEPC5. W komunikacie Roscosmos podano, że według Automatycznego Systemu Ostrzegania o Niebezpiecznych Sytuacjach w Przestrzeni Blisko Ziemi (ASPOS OKP) wejdzie on w atmosferę ziemską nad rejonem Syberii na zachód od miasta Olekminsk o godzinie 19:15 czasu moskiewskiego. Rozmiar asteroidy według różnych szacunków waha się od 0,5 do 2 metrów. „Jestem całkowicie spokojny w związku z tą informacją. Kilometrowe ciała nie docierają do powierzchni ziemi, a ponadto ulegają całkowitemu spaleniu w atmosferze ziemskiej i wyparowują” – powiedział Żeleznow. Przypomniał, że meteoryt Czelabińska, który spadł w 2013 roku, miał wielkość 27 metrów, ale nawet tak duży obiekt nie dotarł do Ziemi w postaci pojedynczego ciała. Eksplodował w atmosferze, a jego największy fragment miał około metra wielkości – powiedział naukowiec. Według niego asteroida nad Jakucją będzie wyglądać jak świetlista kula ognia, której lot będzie można obserwować przez kilka sekund. „Jedyne, na co można zwrócić szczególną uwagę, to fakt, że w Rosji po raz pierwszy następuje przewidywany spadek” – dodał Żeleznow. Wyjaśnił, że ciała takie regularnie latają na Ziemię. Można je fotografować kilka razy w roku, ale w rzeczywistości jest ich jeszcze więcej – zauważył starszy badacz.