Anton Скрипунов
“Główny odbieracz wolności kobiet — religia”. Ten propagandowy pieczątka czasów ZSRR nadal żyje. A tymczasem w świecie chrześcijańskim jest to rodzaj feministyczna rewolucja. Nawet w konserwatywnych kościołach prawosławnych już ciężko dyskutują na temat święceń kobiet. O tym, jakie konsekwencje może spowodować, — w materiale RIA novosti.
“Całe życie spędziła w świątyni”
Mieszkanka Petersburga Ludmiła pamięta, jak znalazła się w trinity church i оторопела: z ołtarza, który jest u prawosławnych kobietom wchodzić zabronione, nagle wychodzi starsza zgrabna parafianka. Okazało się matki Tamara, jak ją wszyscy nazywali, trzyma się praktycznie cały kościół parafialny życie.
“Przyszła do świątyni pierwsza odeszła najnowsza, nawet później свечниц, którzy siedzą za свечными szufladami do siódmej wieczorem. Wyszłam z pakietami i przyszła z pakietami — tam leżały выстиранные i wyprasowane полотенчики, lub покровцы, lub szaty na аналои, lub jeszcze jakiś świątyni otoczenie. W jego mieszkaniu była tylko noc i wcześnie znowu byłam w swój jedyny prawdziwy dom” — mówi Ludmiła.
I to tylko jeden z wielu przykładów.
W czasach sowieckich, kobiety, w istocie, uratowali Rosyjską cerkiew prawosławną. Chociaż władza liczyła, że na “бабульках w chustkach na głowie” prawosławie właśnie i się skończy. Przecież w nabożeństwie uczestniczą tylko mężczyźni — w ołtarzu pomagają, i czytają. Bez pomocników ksiądz długo nie wytrzyma. I wtedy praktycznie wszystkie ważne funkcje w kościele — poza kapłańskiej — wzięli na siebie kobiety. Taka kolejność rzeczy łapie się na tyle, że do dnia dzisiejszego w większości świątyń stanowiska administracyjne zajmują wcale nie mężczyźni.
Zresztą, w Rosyjskiej cerkwi prawosławnej podkreślają, że stosunek do “матушкам-алтарницам” niejednoznaczne, wszystko zależy od konkretnej diecezji.
“U kobiet inne funkcje”
W maju 2016 roku czysto протокольная spotkanie włoskich zakonnic z papieżem Franciszkiem odwróciła się niniejszej informacji bombą. Papież oświadczył, że Watykan stworzy komisję, która zbada pytanie święceń kobiet (co było zrobione kilka miesięcy później). Mimo, że wiele MEDIÓW razu zaczęto mówić o katolickich kapłaństwa kobiet, chodziło o диакониссах.
O nich jest mowa w Nowym Testamencie, jako o przeprowadzeniu zmian … … szefów gmin. Wiadomo, że dla диаконисс istniał specjalny obrzęd inicjacji, u nich nawet było specjalne szaty. Диакониссами stawały się albo wdowy lub niezamężne kobiety w wieku “nie jest zbyt młodym, ale i nie zbyt zaawansowanym”. Pomagali chorym i prowadziła nawróconych христианок. A oto co do ich statusu współcześni teologowie zaciekle dyskutują.
“Do końca nie wiadomo, kim byli. Wyrażają różne opinie. To nie analog дьякону (który pomaga kapłanowi w czasie służby. — Ok. red.), ale jest to próba wchodzenia kobiet w kościelną hierarchię, chociaż i w małych klas. A może to jednak absolutnie внеиерархическая model” — mówi teolog Aleksiej Judin.
To ojciec, powtarzając badaczów, nie zaczął robić jednoznacznych wniosków i wezwał dokładnie zorientować się, kim byli w rzeczywistości.
W ROC skomentował spotkanie Sary Муллали biskupem ЛондонаМежду tym kobiety-księża, a nawet biskupi już w wielu protestanckich kościołów: wspólnoty protestanckie w Norwegii i Szwecji na przestrzeni kilku lat przewodzą kobiety, biskup Londynu — 55-letnia Sarah Муллали. A i anglikański, luterański kościół zaczynali феминизацию duchowieństwa właśnie z renesansu instytutu диаконисс w XIX wieku.
Nic dziwnego, że w Rzymsko-katolickiej lub Rosyjskiego kościoła prawosławnego nie jest szczególnie lubią mówić na ten temat.
“Przynajmniej w cerkwi, gdzie święcenia mężczyzn w duchowy san — to sakrament, kapłaństwo kobiet jest nie do przyjęcia i nie można w siłę tradycji. W Starym i Nowym Testamencie nie wiemy przykładów służby kobiet-księży. Ponadto, u mężczyzn i kobiet są różne funkcje. Strona główna damska funkcja związana jest z rodziną, urodzeniem i wychowaniem dzieci, pomocy mężczyźnie, że znowu nam znane ze Starego Testamentu. U mężczyzn rola jest inna, a ona w tym związane z realizacją funkcji kapłańskich” — uważa dziekan wydziału historycznego nadzwyczajny pstgu ksiądz Andrzej Постернак.
A oto w Watykanie pytanie o диакониссах nadal przedmiotem dyskusji, niech i za zamkniętymi drzwiami. Jednak eksperci ostrzegają, że oficjalne pojawienie się kobiet w hierarchii kościelnej pociąga za sobą radykalne zmiany.
“To będzie swego rodzaju rewolucja. A rewolucje są konsekwencje” — podkreśla teolog Aleksiej Judin.
Co trzeci “za”
W ROC dyskusji o kobietach w kościele odbywały się jeszcze na soborze lokalnym 1917-1918 roku, jednak wszystkie tematy i ograniczone. Kolejna fala zdań na ten temat posypała się po tym, jak Aleksandryjska cerkiew w zeszłym roku po raz pierwszy od wielu wieków рукоположила pięć диаконисс, mimo protestów wpływowych męskich klasztorów. Wtedy w sprawę zaangażował renomowanych teologowie, wstaw na stronę patriarchy Aleksandrii Theodore II.
“Wszyscy wiemy, że Aleksandryjska kościół starannie studiował pytanie i wyniosła przemyślany plan odrodzenia instytutu диаконисс” — podkreślają uczeni.
A to w Rosji dyskusja na ten problem, dopóki nie jest na poziomie prywatnych opinii duchownych. Chociaż, według renomowanego ośrodka badawczego Pew, 39% prawosławnych rosjan nie ma nic przeciwko ordynacji kobiet. W ogóle, jak podkreślają socjologowie, prawosławni różnych krajów świata, jak na ironię, gdzie lojalni odnoszą się do tej kwestii, niż katolicy.
“Chciałam do tych, którym się gorzej, niż mi: dlaczego kobiety udają się do siostry miłosierdzia”Odrodzenie klasy диаконисс w dzisiejszych czasach raczej nie ma znaczenia, bo te funkcje, które wykonywali w starożytności, albo dawno odeszły w przeszłość, albo dostały się do kapłanów. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa deaconesses dbali o porządek w świątyni, pomagali przy chrzcie, помазывая kobiet świata, byli obecni na spowiedzi, czyli zajmowali się tym, na co teraz nie jest konieczne” — powiedział ojciec Andrzej Постернак.
Tym nie mniej znany publicysta, rektor kościoła świętej męczennicy Tatiany przy MGU protojerej Władimir Вигилянский uważa, że instytut диаконисс trzeba wprowadzać stopniowo. Zgadza się z Постернаком, że teraz nie ma potrzeby прислуживающих w liturgii, zastąpiły je mężczyźni-алтарники. Jednak są dziedziny, gdzie bez kobiet ani rusz.
“Wcześniej deaconesses przeważnie zajmowali się zagadnieniami miłosierdzia. Myślę, że to trzeba rozwijać: wszystko, co wiąże się z problemami wspólnego dobra sprawy, oddać w ręce kobiety” — podsumowuje duchowny.